2013, partur af verkefninu ReMap 4. MALTA CONTEMPORARY ART –
Móðir: Steinunn Guðlaugsdóttir
Dóttir: Ingibjörg Magnadóttir
Ingibjörg:
Ég var að hugsa, ég var að spá…
Steinunn:
…Hvað?
Ingibjörg:
Ekki neitt.
Steinunn:
Þarf ég að banka aftur, ég er móðir þín.
Ingibjörg:
Já, bankaðu aftur.
(Steinunn bankar nokkrum sinnum)
Steinunn:
Sefur þú með lokaðan glugga? Það á að gusta, gusta í gegn. Þú veist að svefninn er besta lækningin. (Skruðningar). Það þarf að gusta ef vel á að vera.
(Ingibjörg opnar alla glugga, liðast hægt um)
Steinunn:
Og gustar?
Ingibjörg:
Það gustar, ég hreyfist.
Steinunn:
Gott!
Ingibjörg:
Ertu uppi á lofti?
Steinunn:
Nei.
Ingibjörg:
Ha? Hvar ertu?
Steinunn:
Ég er bak við hurðina, finnurðu ekki fyrir mér?
Ingibjörg:
Vorum við skildar eftir?
Steinunn:
Það verður ekkert eftir. Það á að Gusta, það á allt að hreyfast.
(Steinunn kemur fram í stofu og labbar að dóttur sinni. Ingibjörg fellur í gólfið og Steinunn fer niður á hné sér).
Steinunn:
Þú hefur dansað of lengi ein.
(Ingibjörg stendur upp, kveikir á upptökutæki og spilar setningu af tækinu. Gauti kveikir á tónlist (How fragile we are) kemur inn hægt og rólega. Móðir og dóttir dansa út lagið).
