Þögnin, klisjan og óttinn

2010 fabbrica del vapore, Milan – Mílanó Ítalía 

Il silenzio, il cliché, la paura Visione d’amore  (Þögnin,  Klisjan, Óttinn)  a wison of Love

 Gjörningurinn er ljóðrænn, örvæntingafullur og er fluttur á hægu tempói.

.Leikarar: A -Kona á aldinum 72-82 ára B -Maður á aldrinum 72 og upp C -Kona á aldrinum 50 -60 ára helst leikkona, eða afskaplega opin kona. D -Maður á aldrinum 30 – 37 ára Myndarlegur en má ekki vera of snoppufríður. Hann þarf að kunna á Saxafón og getað spilað nærri hvað sem er og vera flinkur. E -Kona 50 ára, helst pínu feitlagin. F -Kona 50 ára. G -Maður 50 ára Verkamaður H -Maður 50 ára VerkamaðurI   -Maður 50 ára Verkamaður. J -Falleg ljóshærð kona 35 ára – þarf að geta reykt sígarrettur. K  –Ingibjörg Magnadóttir – Hip Hop -ari

Svið opnast

Intro: D– Í vinstra horni á sviðinu stendur saxafónleikari, hann er í dökkblárri hettupeysu og gallabuxum. Á hann lýsir gulbrúnni birtu – lýst ofanfrá og /eða neðanfrá og spilar lag. Eftir að hann líkur við að spila labbar hann baksviðs og fer í svarta skyrtu og svartar gallabuxur – Frekar snyrtilegur klæðnaður. Hann bíður þar eftir að koma aftur fram.

A-Til móts við hann í hægra horni sviðsins situr kona sem er komin yfir áttrætt hún er í einfaldri dragt og með sólgleraugu. Þegar inntróinu líkur tekur hún upp míkrafón og fer með ljóðabút úr kvæði Einars Ben, Einræður Starkaðar. Ljóðið þarf hún að læra utanað:

Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,

sem dropi breytir veig heillar skálar.

Þel getur snúizt við atlot eitt.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar. 

Svo oft leyndist strengur í brjósti sem brast

við biturt andsvar, gefið án saka.

Hve iðrar margt líf eitt augnakast, 

sem aldrei verður tekið til baka. 

Þegar ljóðalestrinum líkur kemur lag um ástina. Eldri konan er á einhvern hátt að segja okkur eitthvað í gegnum lagið –Hún vill að við hlustum. Hún tekur undir lagið með svipbrigðum og í köflunum sem eru sterkir ber hún bringuna á sér. Hún skilur lagið og vill að við gerum það líka. Lagið og ljóðið veit á hvað gjörningurinn er um, eins konar formáli að gjörningnum líkt og í Óperum. Lag númer : 11. Eftir að laginu líkur snýr hún stólnum frá áhorfendum og bíður átektar.

Á sviðinu eru þrír verkamenn, tveir sitja H og I en sá þriðji

G hallar sé upp að vegg og tekur lítil dansspor ( mjög mikilvægt að þeir séu ekki dansarar.) H stendur upp og hann og G ganga að I verkamanninum sem situr,  H tekur um fætur mannsins. G og tekur undir handleggina á honum, þeir reyna að taka hann upp en hann hálfliggur. H missir hann hálfpartinn, fer að kinn hans, kyssir hann eins og hann sé að hugga hann, hjálpa honum í gegnum eitthvað. Á endanum ná þeir að reisa vinnufélaga sinn við. H og I þeirra faðmast og halda faðmlaginu. Lag 15. er leikið undir : 0.00 –  1.40 Á sviðinu er fjólublá regnhlíf. Frekar vinstra lega. Langur og mjög þykkur kaðall – helst skipakaðall. Hann liggur nálægt verkamönnunum. Hvít skúringafata með vatni. Frekar klessulega málaður appelsínurauður partur úr vegg.

Eftir faðmlaginu sleppir biðja H og I saman, Sá þriðji G sem áður snýr  nú upp að vegg, Annar I biður fyrir framtíð Hinn H fyrir fortíðinni. Áhorfandinn situr í klofnum tíma.

Verkamaður H: Guð viltu blessa 14. janúar 1982

Verkamaður I : Guð viltu blessa  23. september 2012

Verkamaður H: Guð viltu blessa 6.júli 1972

Verkamaður I : Guð viltu blessa 1. júni 2034 Svona biðja þeir þar til komið var aftur til: janúar 3.Mars 124 og fram í 12. október  20.784

J: Virkilega falleg ljóshærð kona situr fram á sviðsbrúnni, reykir og horfir með eylitlum vandlætingar svip á umhverfið.

Hún segir: Angistin er líka núið, Angistin er líka í núinu.

 J: Hún lyftir öxlunum og dillar þeim sem og búknum í takt við lag sem að hún ímyndar sér.

K -Inn á sviðið kemur Ingibjörg og dansar hinn hljóða dans með ipod í eyrunum – Solo dans, sem er hægur og tilfinningaríkur. Hárið liggur yfir eyrunum , hún er í íþróttagalla – rauð hettupeysa og appelsínugular buxur, íþróttaskór.

J -Fallega konan horfir lítillega til hennar  og dillar efri örlítið efri búknum. Hún lætur fara lítið fyrir sér.

B -Inn í miðjan dansinn gengur gamall maður, hann gengur hægt inn á sviðið en áður en hann nær yfir sviðið hnígur hann niður og deyr – Hann liggur á sviðinu restina af gjörningnum

Frekar hægramegin sviðsins.

Tveir verkamenn, (þeir sem fóru með bænirnar) H og I þvo lök, á milli þeirra er skúringafata með vatni, þeir þvo eitt lak, þeir vinda það síðan á milli sín. Annar þeirra segir:

I –Ég hef ekkert ímyndunarafl í lífið, lífið er alveg óútreiknanlegt.

Þriðji félaginn G ( sá sem snéri að veggnum) stendur við brún sviðsins og fer með játningu:

G Ég er ekki einmanna en ég líð fyrir að treysta fólki ekki. Hann tekur upp vasaklút og heldur fyrir andliti sínu og segir: Hvernig getur eitthvað minnt mig á eitthvað sem að ég man ekki hvað var.

Á meðan verkamennirnir H og I eru að þvo lakið ganga inn á sviðið frá sitthvorum endanum tvær E og F konur á fimmtugsaldri. Innkoman er róleg og það ber ekki mikið á þeim. Þær ganga á móts við hvor aðra og faðmast. Faðmlaginu halda þær út gjörninginn.  Nokkru sinnum í gegnum gjörninginn skipta þær hægt um stellingu á faðmlaginu. Þær eru í pastellituðum úlpum, dauf fjólublárri og dauf appelsínugulri. Eftir að H og I verkamennirnir ljúka við þvott á laki, skilja þeir við það uppundið á sviðinu. Vatn hefur sullast á gólfflötinn. Þeir ganga nú báðir út af sviðinu. Sá þriðji sem er upp við vegginn bíður þar átektar.

D Aftarlega á sviðinu stendur upp við vegg ungur maður, þetta er saxafónleikarinn sem kemur aftur inn á sviðið aðeins á eftir E og F pastellituðu faðmkonunum. Þar bíður hann eftir að dansa við C konuna sína.

C Kona sem er komin yfir miðjan aldur kemur inn á sviðið. Hún gengur rakleitt í faðm D herrans.

Þau dansa við lag í innilegum vangadansi sem er náinn og átakamikill hér krefst innlifunar af leikurum.

Lag: 2 Babe I am going to leave you. 0.00 – 0.30/0.40

Eftir að dansi líkur leggst C konan á grúfu á gólfið, hún leggur andlitið í hendur sínar. Eftir stutta sund gengur gamla A konan að henni. En A hún hefur setið í stólnum sínum, en snúið baki í áhorfendur.

 Gamla konan A beygir sig niður að konunni og segir:

A Ég er fræg , hún setur andlit sitt í lófana.

A Ég er stjarna. Hún tekur upp hvíta þunna dulu/slæðu og setur yfir andlit sitt og segir: Kysstu sjálfan þig.

Miðaldra C konan reisir sig við og kyssir A gömlu konuna í gegnum slæðuna. Svo standa þær upp. Miðaldra C konan gengur út af sviðinu en sú A gamla sest aftur í stólinn sinn. A Hún dregur stólinn í hring til að snúa honum að áhorfendum.

D Trompetleikarinn, gengur að einum G verkamanninum (en H og I hafa yfirgefið salinn)

Þeir standa D og G báðir uppréttir. D Trompetleikarinn sem er með míkrafón í hendinni spyr G verkamanninn spurninga. G Verkamaðurinn svarar.

Þeir skiptast á míkrafóninum sem þeir rétta á milli sín. Þetta er líkast sjónvarpsviðtali D Trompetleikarinn og G Verkamaðurinn eru búnir að setja sig í ákveðnar stellingar. Jafnvel gæti lýsing breyst.

Hér er góður tími tekinn í spurningarnar:

D Trompetleikari: Er óhollt að elska of mikið  ?

G Verkamaður: Þegar ég elskaði hana var það svo sársaukafullt.

D Trompetleikari: Ég gat aldrei sagt henni að ég elskaði hana

G Verkamaður: Ég hef aldrei skilið hvað þetta snýst um, að verða eitt ?

D Trompetleikari: Ég hef aldrei elskað.

G Verkamaður: Mér verður oft illt í hjartanu.

D Trompetleikari: Mér finnst ég vera sérfræðingur í ástinni.

G Verkamaður: Ég hef aðeins einu sinni grátið konu.

D Trompetleikarinn gengur af sviðinu en G verkamaðurinn leggst flatur með magann í gólfinu.

G Hann kjökrar lágt : Huhhh, öhhhh, hummnn

G Þegar hann hefur kjökrað um stund stendur hann upp og sest í stól sem snýr beint til áhorfenda.

 Eldri A konan, sem hefur setið í stólnum sínum, frekar framarlega á sviðinu, tekur háa hvíta sokka sem hafa verið á stólbakinu og klæðir sig í þá. Aðgerðin er hæg. Hún dregur sokkana hátt upp á ökkla. Að lokum stendur hún svo upp og réttir svo fram vinstri höndina og segir:

Love the hand. Kiss the hand

Love the rhythm of the heart

 Undir þessu atriði kveikir G verkamaðurinn nokkrum sinnum á kveikjara. Það slokknar jafnharðan á eldinum. Það eru mislangt bil á milli þess sem að hann kveikir á kveikjaranum. Þegar A hún hefur lokið máli sínu stendur hún upp úr stólnum og dregur hann hægt yfir til G verkamannsins. Það heyrist hátt í stólnum. Hún staðsetur stólinn við hlið hans og sest. Leggur hönd sína á hjartastað hans. Þannig sitja þau í nokkra stund.

Verkamaðurinn: G Ég er manneskja og það sem heldur mér frá  ykkur er að ég dæmi og fyrirlít sjálfan mig.

Eldri konan: A Ég er manneskja og það sem heldur mér frá ykkur er að ég dæmi alla.

A Saman erum við hjón,

G hjón einsemdarinnar. 

K Ingibjörg kemur inn á svið í sama jogging gallanum. Hún réttir fram höndina og spyr út í táknin: Hvaða tákn eru þetta? Hvaðan koma þessi merki? Eru einhver önnur skilaboð?

B Gamli maðurinn sem hefur hingað til legið flatur, rúllar sér nú eftir sviðinu – réttir úr sér á gólfinu og andvarpar: Tilgangurinn með mínu  lífi er enginn í sjálfum sér, tilgangur lífsins verður til í gegnum samskiptum við aðra. 

Props:

Fjólublá regnhlíf.

Mjög þykkur kaðall – helst skipakaðal.

Hvít skúringafata með vatni.

Lak, hvítt.

Saxafón

Tveir svartir léttir stólar.

Vasaklútur hvítur.

Hvít þunn silkislæða.

Málaður veggur – rauðappelsínugulur / heitur – Spike Lee, Do the right thing.

Hvíta háa sokka.

Tvær úlpur – Aðra ljósfjólubláa og hina peach.

Annað kemur í ljós í ferlinu